کد مطلب:40269 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

پيامبر اسلام قبل از مبعوث شدن به مقام پيامبري از چه ديني پيروي ميكرد؟

در اين كه پيامبر گرامي اسلام (ص) قبل از بعثت، در مقابل هيچ بتي سجده نكرده و از خط توحيد الهي منحرف نشده است، شكّي وجود ندارد كه تاريخ زندگي او به زيبايي شاهد اين معناست. اما اينكه پيامبر گرامي اسلام، قبل از بعثت چه ديني داشته، ميان علما اختلاف نظر وجود دارد. بعضي او را پيرو دين و آيين حضرت عيسي (ع) ميدانند، چرا كه قبل از مبعوث شدن پيامبر (ص)، آيين رسمي و غير منسوخ الهي، آيين مسيح (ع) بود.

بعضي ديگر او را پيرو آيين حضرت ابراهيم (ع) مي دانند، چرا كه او شيخ الانبيا و پدر پيامبران است و حتي در بعضي آيات، آيين اسلام به عنوان، آيين حضرت ابراهيم (ع) معرفي شده است: ملّه أبيكم ابراهيم.[4]

بعضي از علما اظهار بي اطّلاعي كرده و گفتهاند: ميدانيم آيين داشته، اما اين آيين بر ما روشن نيست.

در هر حال اگر چه هر يك از اين أقوال وجهي دارد، اما هيچ كدام قطعي و مسلّم نميباشد.

قول چهارمي نيز وجود دارد كه ظاهراً مناسب تر بهنظر ميرسد و آن اين كه: پيامبر اسلام (ص) شخصاً برنامة خاصي از سوي خداوند داشته كه طبق آن عمل كرده است. در حقيقت آيين مخصوص خودش بوده تا زمانيكه دين مقدس اسلام بر او نازل گشت. شاهد اين قول، روايتي است كه در نهجالبلاغه آمده است: از زمانيكه پيامبر اسلام (ص) از شير باز گرفته شد، خداوند بزرگ ترين فرشته اش را قرين و مونس وي ساخت تا او را شبانهروز به راه هاي درست و طرق اخلاق نيك راهنمايي كند. مأموريت چنين فرشتهاي، دليل بر وجود برنامة اختصاصي براي پيامبر گرامي اسلام (ص) است.

شاهد ديگر اين كه در هيچ كتب تاريخي نقل نشده است كه پيامبر اسلام (ص)، در معابد يهود يا نصارا يا مذهب ديگري مشغول عبادت شده باشد.

روايات متعددي طبق نقل مرحوم علامه مجلسي در بحار الانوار، در منابع اسلامي وجود دارد كه پيامبر اسلام (ص) از آغاز عمر، مؤيّد به روح القدس بود. با چنين تأييدي مسلّماً بر اساس الهام روح القدس عمل ميكرد.[5]

علامه مجلسي معتقد است پيامبر اسلام قبل از مقام رسالت داراي مقام نبوّت بود و گاه فرشتگان با او سخن ميگفتند و صداي آنها را ميشنيد و گاه در رؤياي صادقه به او الهام الهي ميشد. بعد از چهل سال به مقام رسالت رسيد و قرآن و اسلام رسماً بر او نازل شد.

براي توضيح بيش تر ميتوانيد به كتاب بحارالانوار، جلد 18، صفحة 277 به بعد را مطالعه فرماييد.[6]

[4] سورة حج (22) آية 78.

[5] بحار الانوار، ج 18، ص 288.

[6] تفسير نمونه، ج 20، تلخيص و برداشت از ص 507 ـ 509.